Met een zeker spanning in ons lijf, maar ook met een opgewonden gevoel staan we te wachten achter de coulissen van het theater in Brest. Nu gaat het dan echt gebeuren. We hebben inmiddels een tweetal concerten beluisterd en zijn behoorlijk onder de indruk van de kwaliteit van de musici. Zo hebben we een fantastisch strijkensemble uit de Oekraïne gehoord, Dmitry Yarotsevich een geweldige klarinettist, de solisten van het Bolshoi Theater uit Moskou, Anna Aglatova en Dmitri Beloselsky, pianist Boris Bloch, namen van formaat. Het openingsconcert van het 4 dagen durende festival was geweldig en we hebben ervan genoten. De tweede dag van het festival mogen wij dan optreden. Tussen al die profs staan wij, Saxalot, een saxofoon ensemble uit Drenthe.

 

We beginnen ons optreden met het spelen van het Wit Russische volkslied en dat wordt door de uitverkochte zaal zeer op prijs gesteld. We hebben het gevoel dat we niet meer stuk kunnen en zo spelen we dus ook. Out of Afrika klinkt mooier dan ooit  Serenade van Mozart loopt als een trein, Gavotte van Grieg gaat goed, Magnificent Seven is zelfs spectaculair. Hoe beland je dan weer met beide benen op de grond. Nauwelijks dus.

 

 

 

We vormen een uniek ensemble voor het festival in Brest, ten eerste omdat ze nog maar weinig Nederlandse vertegenwoordigers hebben mogen ontmoeten tijdens hun jaarlijkse festival en ten tweede omdat een ensemble bestaande uit louter saxofoons niet een vaakgeziene groep is. De deelnemers die we ontmoeten in het theater en in ons hotel herkennen ons meteen en zijn heel erg benieuwd naar ons. Onze dirigent Gerard wordt een aantal keren geïnterviewd voor tv en radio. We voelen ons even echte sterren. .

 

De dag van vertrek, dinsdags staat het tweede concert op het programma. Deze keer mogen we wat langer spelen, ongeveer 30 minuten. Gerard Garst en Elvira Min laten prima solo’s horen in resp. ‘Czardas’ en de ‘Mambo’. Na onze toegift ‘When the Saints’ klinkt er uit het publiek zelfs een ‘bravo’ geroep ten teken dat ons optreden zeer gewaardeerd wordt. En dan is het alweer voorbij. We nemen afscheid van Wladimir Chernov, lid van het uitvoerend commité van de stad Brest en Lilia Batyreva, organisator van het festival. Lilia Batyreva is een bekend pianiste in Belarus en gaf in augustus het afgelopen jaar nog een concert in het kasteel in Coevorden.

 

We worden door onze gastheer en gastvrouw keurig naar het station gebracht en door de douane geleid en dan zitten we weer in de trein terug naar Coevorden, waar we 20 uur later met open armen worden ontvangen door onze burgemeester Bert Bouwmeester en wethouder Geert Roeles. De broodjes en de koffie smaken ons prima na zo’n lange reis.

 

 

 

We zijn heel erg blij dat we deze bijzondere reis hebben mogen maken en dat we Coevorden mochten vertegenwoordigen tijdens het festival. Het land en de cultuur wijken dan misschien af van wat wij in het westen gewend zijn, maar de mensen zijn aardig en geïnteresseerd. We werden gastvrij ontvangen door Wladimir Chernov en Lilia Batyreva. Uiteraard ontkomt niemand eraan om een toast uit te brengen op de ontmoeting, de vriendschap de liefde, zo ook wij niet tijdens het welkomstdiner. Het zou heel erg onbeleefd zijn geweest om hun nationale drank, de wodka waar ze zo trots op zijn, te weigeren. Dus lieten we onze glazen tijdens het voortreffelijke diner vullen en toastten we samen op de vriendschap.

 

Wladimir zorgde ervoor dat we ook nog iets van de stad Brest te zien kregen. Zo werden we rondgeleid in het historische museum en de vesting van Brest. De vesting is het op één na grootste oorlogsmonument in de voormalige Sovjetunie. Een imposant bouwwerk staat er ter nagedachtenis van de strijd die de Russen tegen de Duitsers voerden in de eerste dagen van de tweede wereldoorlog.

 

De jonge mensen vinden het geweldig om hun kennis van buitenlandse talen uit te proberen op ons buitenlanders en zo hadden we de eerste avond al fans onder de plaatselijke jeugd. Lang niet iedereen spreekt echter Engels of Duits en daarom waren we heel erg blij met onze tolk Lena die met ons meereisde. Lena is geboren in Wit Rusland en kent de taal en de cultuur en heeft ons met veel dingen op weg geholpen. Haar aanwezigheid was van een onschatbare waarde en we hebben heel erg veel waardering gekregen voor het tolkenwerk.

 

Na ons eerste optreden was er in de foyer van het theater een Chrismas party. De orthodoxe kerk viert Kerst op 7 januari en Koningwinter speelt daar eenzelfde rol als onze Kerstman.   Uiteraard werd er gedanst. Een wals en een polka kennen wij Nederlanders ook dus we wierpen ons al snel in de strijd. Op dat moment is er geen taalprobleem meer. Muziek en dans  spreken over de hele wereld dezelfde taal, landgrenzen vervagen en mensen voelen zich met elkaar verbonden. Laten we dat vooral vasthouden.

 

Wij zijn met een schat aan ervaringen en een warm gevoel teruggekeerd uit Brest.

​

Tineke

​

 

 

 

 

 

​